Janusowy Kampinos ;)

O 10 spotykam się z Krzyśkiem na stacji metra Młociny, chwilę poczekaliśmy czy nikt się jeszcze nie pojawi (oczywiście się nie pojawił ;) - i ruszamy szosą w kierunku Truskawia. Temperatura szybko stabilizuje się na poziomie -10'C i tak było przez niemal całą wycieczkę. Na drodze do Truskawia po bokach jest trochę lodowej skorupy - więc trzeba uważać. W Truskawiu nieoczekiwanie dołącza do nas jeszcze Renifer, pokazując że są jednak w Grupie Mazowieckiej ludzie jeżdżący w każdych warunkach, zawstydzając kilka dużo młodszych osób, które wymiękły ;))

Za Truskawiem zaczyna się teren, bardzo byliśmy ciekawi jakości drogi, ale wbrew czarnym wizjom snutym przez paru formowych "ekspertów" - mocno ubity śnieg, trochę wyślizgany, ale jedzie się bez żadnych problemów, choć trzeba uważać z hamowaniem, na tym kawałku przydałyby się kolce. Warunki do jazdy - bajkowe, zaśnieżone drzewa, skrzypiący śnieg pod kołami, do tego piękne słońce. Elegancko docieramy do Palmir, spory odcinek po kocich łbach jechało się lepiej niż latem, bo śnieg niwelował nierówności drogi. Pod cmentarzem krótko zastanawiamy się nad dalszą trasą - i postanawiamy zaryzykować jazdę czerwonym szlakiem do Roztoki. Pierwszy odcinek szlaku to kilka porządnych górek, kawałkami trzeba podprowadzać - ale generalnie szlakiem jedzie się nadspodziewanie dobrze, po przejechaniu wydm już właściwie z rowerów nie zsiadamy. Pierwszy odcinek szlaku za Karczmiskiem jednak wymagający - są tylko ślady po nartach biegowych, więc musimy się przebijać po nieprzetartym śniegu, jedzie się wolno 8-9km/h - ale się jednak jedzie, duże brawa dla Renifera, który jechał na trekingu z oponami 1,6. Po paru kilometrach pojawiają się ślady po samochodach, co ułatwia nam jazdę, kręcenie nie wymaga takiego wysiłku, kolejny trudniejszy kawałek jest przed cmentarzem w Wierszach.

Tutaj pod pięknie ośnieżonym cmentarzykiem robimy postój racząc się batonikami i herbatą z termosów, odcinek do Roztoki elegancki, w większości porządnie przetarty, więc szybko nam przeleciał. W Roztoce żegnamy się z Reniferem, który musiał już jechać do domu (dzięki za wspólną trasę!), my zamiast jazdy nieprzyjemną i ruchliwą szosą do Leszna postanowiliśmy spróbować terenu - najpierw zielonym szlakiem na zachód, potem żółtym na południe. Z lata pamiętaliśmy, że są tu dosyć szerokie drogi, więc liczyliśmy że powinny być przetarte, ale okazało się że jedynie pierwszy, króciutki odcinek był łatwy; bo większość trasy to była męcząca jazda po nieco głębszym śniegu. Ale w tak cudowną pogodę jechaliśmy z chęcią, rzadko się w Polsce trafiają tak piękne zimowe dni.

Terenowy odcinek trasy (ponad 25km) kończymy w Lesznie, do Warszawy wracamy szosą; nieźle nas te 40km przeczesało, bo zdecydowanie za mało zjedliśmy na trasie, (a zimą to ważne!); 3 batoniki to nie był dobry pomysł i zaczynało już nas zasysać; do tego Krzyśka, który jechał w butach SPD w końcówce męczyły marznące stopy, ponad 6h jazdy na -10'C jednak daje zdrowo w kość. Do Warszawy docieramy już o zmierzchu, na Dźwigowej spotykamy jeszcze przypadkiem Cimana wracającego z pracy ;)

Podsumowując - bardzo udana wycieczka, wspaniała pogoda, nieczęsto można oglądać Kampinos w takich warunkach

Zdjęcia z wycieczki


Komentarze