MRDP - dzień 3

Przez sporo czasu nie mogłem zasnąć, natomiast gdy budzę się czuję się dość wyspany. Szybko patrzę na zegarek - prawie dwie godziny w plecy, alarm nie zadzwonił! Ech... Używałem nowej komórki, może coś źle ustawiłem, może samo nie zadzwoniło, w każdym razie już nic na to nie poradzę. Czas w plecy, ale też i lepsza regeneracja, która może zaprocentować. Na dworze dużo chłodniej niż, gdy się kładem, termometr spada do ledwie 6 stopni, więc jedzie się rześko; jak się już ruszy to wiele mi temperatura nie przeszkadza. Ze 2h jeszcze po ciemku, po czym już na równinach nad Sanem zaczyna świtać, piękne widoki tumanów mgły nad polami, też trochę spotkanych zwierzaków, które wyszły na szosę, żeby się rozerwać (niektóre niestety dosłownie). Podobnie jak i wczoraj mijam Hipków, tym razem pod Radymnem - znowu prawie całą noc jechali, ale skatowani tym systemem jazdy byli już bardzo, widać było, że długo tak nie pociągną i będą musieli to odespać. Ponownie spotykam też Michała i Pawła, których na tym MRDP widywałem regularnie ;). Razem jedziemy do Przemyśla, gdzie zatrzymujemy się na popas. Przed Przemyślem kończą się już równiny, z Radymna droga jest pełna małych pagóreczków, a za miastem zaczynają się regularne góry. Tomek i Ricardo przez mój dłuższy sen trochę odskoczyli na 2-3h, ale jadę ten odcinek całkiem sprawnie i trochę nadrabiam. Trasa dobrze znana i bardzo przeze mnie lubiana, najpierw rejon Huwników i Arłamowa (całość z nowymi asfaltami, ładnie wyremontowano cały dziurawy odcinek za Arłamowem) a następnie trasa BBT i to ze sporo większym balastem wysiłku niż na 1008km, nie wspominając już o perspektywach na solidny odpoczynek ;)). W Ustrzykach Górnych robię zakupy, w sklepie polskie wieśniactwo na maksa, właściciel z premedytacją nie ma śmietnika, bo mówi, że nie będą mu tu turyści swoich śmieci znosić... A że śmietnika w okolicy nie było więc musiałem śmieci wieźć dobre kilkadziesiąt km.

Pogoda typowo w kratkę, co rusz straszy deszczem, a nieraz i popaduje, choć nie są to wielkie opady, niemniej od Arłamowa większość już na mokro. W częściowym deszczu przebijam się przez przełęcze Wyżną i Wyżniańską, za nimi sporo zjazdów do Wetliny, jeszcze mała hopka - i jestem w Cisnej. Tutaj na spotkanie wyjechał mi Kviato, bardzo miłe spotkanie, kawałek pojechaliśmy wspólnie, niestety okazało się że z przodu zaczyna mi schodzić powietrze. Zmieniam dętkę i wyciągam przyczynę awarii - mały drucik z opony, w tym czasie mijają mnie ponownie jak można się domyślać Michał i Paweł ;)). Kolejny odcinek przez Beskid Niski choć z ładnymi krajobrazami jedzie mi się nieciekawie, coraz większe problemy zaczyna stwarzać koło, pogoda też mizerna, co rusz trzeba się przebierać, bo to mocno leje, to znowu robi się ładniej, a pod Jaśliskami łapie mnie regularna burza, temperatura spada o dobre 10 stopni, całe niebo zrobiło się sine. Po ok. 10km intensywnego deszczu uspokoiło się, pod Tylawą kolejne miłe spotkanie - z Krosna wyjechali Przemek wraz z kolegą (też ich sieknęła ta burza którą przejeżdżałem) - czatujący tu na Tomka, który niestety musiał zwolnić z powodu poważnej kontuzji i nocował w Cisnej. Razem przejechaliśmy do skrętu na Nowy Żmigród, tu znowu zaczęło padać i padało już większość odcinka do Żmigrodu. Tam zastanawiałem się co dalej robić - czy ciągnąć do Gorlic, czy też nocować, ale że już byłem zmęczony zdecydowałem się odpocząć. Pierwsze dni maratonu zdecydowanie na plus - byłem w samej czołówce, a do tego o ładnych parę godzin wyprzedzałem swój wynik z 2013 roku. Ale i kosztowało mnie to wiele wysiłku, zaczęło się pojawiać nieuchronne zmęczenie ostrym maratonowym reżimem z minimalną ilością odpoczynków i kolejne refleksje typu "W co ja się kolejny raz wrąbałem? Po co mi to znowu było? Mogłem siedzieć w ciepłym domku, a nie przebijać się przez burze w górach" ;))



Komentarze
Nie ma jeszcze komentarzy.